Το άρθρο δεν το παραθέτουμε σήμερα ως προφητικό αλλά ως πολιτική ανάλυση της εποχής εκείνης που πάντως άνοιγε δρόμους και χάραζε ορίζοντες .Ο Κοινός Παρονομαστής το παραθέτει και εν όψει της Κυριακάτικης συνάντησης Εθνικιστών στην Λαμία δεδομένου ότι τα ερωτήματα που θέτει το άρθρο τότε πριν 23 χρόνια, μπορούν ίσως να τεθούν από άλλη οπτική γωνία και σήμερα.
Α) Μπορεί σήμερα ο Εθνικισμός να γίνει πολιτική προοπτική ?
Β) Μπορούμε να πείσουμε τον Ελληνικό λαό ότι έχουμε την δύναμη να κατακτήσουμε την εξουσία μέσα από το υπάρχον πολιτικό σύστημα ?
Γ) Πρέπει αυτή την στιγμή να φτιαχτεί η να ενισχυθεί πολιτικός φορέας Εθνικισμού ?
ΜΑΖΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ
Όταν, –παιδιά τότε– ξεκινήσαμε τον αγώνα για την γνώση και
την διάδοση του Εθνικισμού, είχαμε τον εγωισμό να πιστεύουμε ότι οι μόνοι
Εθνικιστές σε ολόκληρη την επικράτεια ήμασταν εμείς οι είκοσι της οδού
Λομβάρδου. Η πραγματικότητα όμως ήταν διαφορετική.
Στις εκλογές του 1977, βοηθώντας την Εθνική Παράταξη,
ανακαλύψαμε με έκπληξη και ενθουσιασμό ότι παντού, σε κάθε γωνιά της Ελλάδος,
υπήρχαν και ξεπετιόντουσαν δεκάδες νέοι με εθνικιστική τοποθέτηση. Στους
πεζοδρομιακούς αγώνες του ’81-’84, σε κάθε μας αγωνιστική πρόσκληση βρίσκαμε
ανταπόκριση, όχι μόνον από νέους εθνικιστές αλλά και από εκατοντάδες
μεγαλύτερους σε ηλικία ανθρώπους εντεταγμένους σε κόμματα που με πάθος είχαμε
πολεμήσει. Τέλος στα επόμενα χρόνια κάναμε ακόμη δύο διαπιστώσεις.
1ον. Όσο το μπαλόνι του Παπαδόπουλου ξεφούσκωνε, τόσο οι
διαφωτιστές της ΕΠΕΝ για να κρατήσουν τα στελέχη της βάσεώς τους επικαλούνται
όλο και περισσότερο τον εθνικισμό τους.
2ον. Όταν το ΠΑΣΟΚ στριμωχνόταν πολιτικά, οι προπαγανδιστές
του πούλαγαν εθνικισμό, αναμοχλεύοντας θέματα Τουρκίας ή Αμερικανικών βάσεων.
Αυτά όλα, μας έκαναν να καταλάβουμε μια απλή αλήθεια : Έλληνες
Εθνικιστές υπήρχαν και υπάρχουν σε όλο το φάσμα των μη κομμουνιστικών κομμάτων.
Η κατανόηση και η παραδοχή αυτής της απλής αλήθειας, μας
δημιούργησε ένα μεγάλο ερώτημα.
Γιατί, Εθνικιστές εντάσσονται σε μη εθνικιστικά κόμματα;
Η απάντηση ήρθε μόνη της, σκληρά αληθινή. Γιατί απλά, δεν
υπήρχε πολιτικός φορέας του εθνικισμού.
Έτσι λοιπόν, ο στόχος του αγώνος έγινε φανερός. ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ
ΦΤΙΑΧΤΕΙ Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΦΟΡΕΑΣ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ.
Για να κυβερνήσουν όμως κάποτε οι ιδέες και οι αρχές του
Εθνικισμού δεν αρκεί μόνον ή δημιουργία ενός εθνικιστικού Πολιτικού Φορέως.
Πρέπει ταυτόχρονα να πείσουμε τους Έλληνες ψηφοφόρους ότι έχουμε την Δύναμη να
κατακτήσουμε την εξουσία ακόμη και με την μεθοδολογία του κρατούντος
συστήματος. Πρέπει να πείσουμε τους Έλληνες ότι Ο ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ ΕΧΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ. Και αυτό θα το πετύχουμε αν τους προσφέρουμε μια απόδειξη των δυνατοτήτων
μας. Και αυτό μπορεί και πρέπει να γίνει ΤΩΡΑ! Στις Ευρωεκλογές της 18ης
Ιουνίου 1989!
Στις 18 Ιουνίου ’89, την ώρα που οι μεγάλοι θα παίζουν το
παιχνίδι της εξουσίας και οι μικροί θα βαυκαλίζονται με την ελπίδα της εκλογής
τους στο Ελληνικό κοινοβούλιο, ΕΜΕΙΣ ενώνοντας τις δυνάμεις μας ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ
ΕΚΛΕΞΟΥΜΕ ΕΘΝΙΚΙΣΤΗ ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΗ. Θα το καταφέρουμε, συσπειρώνοντας γύρω μας
τους εθνικιστές των αστικών κομμάτων, που τόσα χρόνια ήσαν υποχρεωμένοι να
ψηφίζουν παλαιοκομματικά σχήματα από έλλειψη ενός Εθνικιστικού πολιτικού
φορέως.
Η επιτυχία του στόχου της εκλογής ενός Εθνικιστή
Ευρωβουλευτή θα επιφέρει ένα δευτερογενές αποτέλεσμα σημαντικότερο. Το φως της
δημοσιότητας που θα προκαλέσει η νίκη, θα επιτρέψει να ακουσθεί και να γίνει
γνωστός ένας άλλος πολιτικός λόγος. Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΙΣΤΩΝ. Μια άλλη
πολιτική πρόταση. Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ. Και τότε μια νέα πολιτική
πραγματικότητα θα έχει διαμορφωθεί.
Όλα αυτά όμως περνούν μέσα από τις ευρωεκλογές της 18ης
Ιουνίου.
Μέσα από μια νίκη επί του συστήματος. Μέσα από μια σκληρή
κοινή προσπάθεια που θα μας επιτρέψει:
ΜΑΖΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ
ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.
Πολύδωρος Δάκογλου
Ένα, δύο, τρία... πολλά πολυτεχνεία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο άρθρο του Πολύδωρου Δάκογλου το οποίο παραμένει εντυπωσιακά επίκαιρο, παρά το γεγονός ότι δημοσιεύθηκε πριν από 23 χρόνια (όταν πολλοί από τους νέους Εθνικιστές δεν είχαν ακόμη γεννηθεί), υπάρχουν φράσεις κλειδιά οι οποίες απαντούν σε σειρά ερωτημάτων που τίθενται από και προς νεώτερα στελέχη του Εθνικιστικού χώρου. Ενός χώρου που, οι επίσημοι πολιτικοί εκφραστές της Χρυσής Αυγής, αρνούνται ότι υπάρχει, υποστηρίζοντας –βερμπαλιστικά- ότι ο μοναδικός υπαρκτός πολιτικός φορέας είναι το κόμμα τους.
Έγραφε ο Πολύδωρος Δάκογλου:
-"Πιστεύουμε ότι οι μόνοι Εθνικιστές σε ολόκληρη την επικράτεια ήμασταν εμείς, οι είκοσι της οδού Λομβάρδου. Η πραγματικότητα όμως ήταν διαφορετική".
-"Σε κάθε γωνιά της Ελλάδος, υπήρχαν και ξεπετιόντουσαν δεκάδες νέοι με εθνικιστική τοποθέτηση. Σε κάθε μας αγωνιστική πρόσκληση βρίσκαμε ανταπόκριση, από εκατοντάδες μεγαλύτερους σε ηλικία ανθρώπους εντεταγμένους σε κόμματα που με πάθος είχαμε πολεμήσει".
Σήμερα, η Χρυσή Αυγή επιμένει ότι Εθνικιστές είναι μόνον οι κάποιες λίγες εκατοντάδες των παλαιών μελών της και ότι "οι εκατοντάδες μεγαλύτεροι σε ηλικία άνθρωποι, εντεταγμένοι σε κόμματα που με πάθος είχαμε πολεμήσει", είναι ξεπουλημένοι, συστημικοί και άξιοι μόνον για Καιάδα. Μεγάλη διαφορά σκέψης και μεθοδολογίας.
Η καταγραφή της πολιτικής πραγματικότητας έγινε από τον συγγραφέα του άρθρου με σαφήνεια και απλότητα: "Έλληνες Εθνικιστές υπήρχαν και υπάρχουν σε όλο το φάσμα των μη κομμουνιστικών κομμάτων". Και με βάση αυτή την παραδοχή διατύπωσε το γενεσιουργό ερώτημα της πολιτικής στρατηγικής που όφειλαν να διαμορφώσουν οι Εθνικιστές του ΕΝΕΚ. "Γιατί, Εθνικιστές εντάσσονται σε μη εθνικιστικά κόμματα";
Δεν περιορίσθηκε όμως να θέσει το ερώτημα. Υπέδειξε και την πολιτική απάντηση. "Γιατί απλά, δεν υπήρχε πολιτικός φορέας του Εθνικισμού" έγραψε, καταλήγοντας στην στην υπόδειξη και προτροπή "ΝΑ ΦΤΙΑΧΤΕΙ Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΦΟΡΕΑΣ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ".
Από εκεί και πέρα, και επειδή η δημιουργία του πολιτικού φορέα του εθνικισμού δεν μπορεί να είναι αυτοσκοπός, θύμισε ότι "Για να κυβερνήσουν όμως κάποτε οι ιδέες και οι αρχές του Εθνικισμού δεν αρκεί μόνον ή δημιουργία ενός εθνικιστικού Πολιτικού Φορέως". Και είχε την δύναμη να προτείνει τα αναγκαία βήματα.
"Πρέπει να πείσουμε τους Έλληνες ψηφοφόρους ότι έχουμε την Δύναμη να κατακτήσουμε την εξουσία ακόμη και με την μεθοδολογία του κρατούντος συστήματος".
"Πρέπει να πείσουμε τους Έλληνες ότι Ο ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ ΕΧΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ".
"Θα το καταφέρουμε, συσπειρώνοντας γύρω μας τους εθνικιστές των αστικών κομμάτων, που τόσα χρόνια ήσαν υποχρεωμένοι να ψηφίζουν παλαιοκομματικά σχήματα από έλλειψη ενός Εθνικιστικού πολιτικού φορέως".
Το άρθρο του Πολύδωρου Δάκογλου που επιλέξατε και δημοσιεύσατε καταλήγει σε προτάσεις, θέσεις και προβλέψεις που δείχνουν να απευθύνονται σε πολιτικά ώριμους αγωνιστές. Δεν τις επαναλαμβάνω γιατί ήδη έκανα κατάχρηση του χώρου.
Όσον αφορά το τελευταίο ερώτημα που έθεσε ο "Κοινός Παρανομαστής" αν δηλαδή "Πρέπει αυτή την στιγμή να φτιαχτεί ή να ενισχυθεί πολιτικός φορέας Εθνικισμού", η απάντηση είναι πολύ εύκολη. Την έγραψε κάποιος πριν από πολλά χρόνια σε ένα τοίχο των Εξαρχείων.
«Ένα, δύο, τρία... πολλά πολυτεχνεία»!
Ένας παλιός συναγωνιστής