ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ: Η αλήθεια με την βοήθεια μιας επιλεκτικής αναλύσεως.

Το Πολυτεχνείο δεν είναι ή αίτια της καταρρεύσεως του Απριλιανού καθεστώτος, αλλά ή απλή προέκταση αυτής της καταρρεύσεως . "Όλες οι μεγάλες πολιτικές ανατροπές έχουν μόνον μια αρχή: την παρακμή της εξουσίας του Κράτους. Μια πορεία διαμαρτυρίας δεν μπορεί ποτέ να προκαλέσει αυτό το φαινόμενο, γιατί δεν είναι παρά η συνέπεια.

"Όταν στις αρχές του Νοεμβρίου του'73 εμφανίστηκαν τα συμπτώματα της παρακμής σε κανέναν δεν έμενε αμφιβολία. Η θανάσιμη ασθένεια του

κυβερνώντος συστήματος ήταν γεγονός. Λίγοι όμως καταλάβαιναν ότι εκείνες οι κρίσιμες στιγμές δεν αποτελούσαν παρά τον επιθανάτιο σπασμό μιας Κυβερνήσεως που ή αυγή της 15ης Νοεμβρίου την βρήκε ήδη νεκρή. Καθώς οι κρατικές λειτουργίες αδρανούσαν ή μια μετά την άλλη, οι σπασμοί αυτοί έγιναν ευκαιρία για να σφετεριστούν άλλοι την "εκτέλεση" του πεθαμένου...

Από την πρώτη κιόλας ημέρα, πού οι Απριλιανοί πήραν στα χέρια τους τα ηνία της αφηνιασμένης Ελλάδος", το πρόβλημα ετέθη ώμο: οι στρατιωτικοί ήξεραν να κάνουν ένα πραξικόπημα, όχι όμως και μια επανάσταση. "Αν δεν τους αμφισβητήσουμε τις καλές προθέσεις, ή ευθύνη για τα σφάλματα τους προβάλλει τρομερή. Αυτά ακριβώς τα σφάλματα οδήγησαν ένα πραξικόπημα πού δεν τόλμησε να γίνει Επανάσταση στον τάφο.

1. Η έλλειψη πολιτικού προγραμματισμού. Πλήρης ασάφεια στις πολιτικές γραμμές τής χώρας και ανεξήγητες όσο και επανειλημμένες μεταβολές συνθέσεως στην Κυβέρνηση, δημιούργησαν ένα πρωτοφανές κλίμα πολιτικής αβεβαιότητος, όπου κανείς, ούτε και μέλος τής Κυβερνήσεως, δεν μπορούσε να πρόβλεψη το επόμενο βήμα. Συνέπεια: ή ανελαστικότητα  των βραχυπροθέσμων σκοπών τής Κυβερνήσεως μπροστά στις γοργά μεταβαλλόμενες εξωτερικές συνθήκες. Απ' αυτό, ή δημιουργία μιας καταστάσεως αντεπιλογής σκοπών,  πού οδηγούσε συνεχώς σε μια αποπροσαρμογή  των προχείρων σχεδίων τής Κυβερνήσεως  από τις υφιστάμενες συνθήκες.    Ειδικότερα   μέσα
στη νεολαία,  τα καθαρά φοιτητικά προβλήματα αργούσαν να επιλυθούν και συσσωρεύονταν επάνω στα παλιά.

2. Η έλλειψη πολιτικών στελεχών εξεμηδένησε τις
δυνατότητες πού προσεφέροντο στο καθεστώς. Άνθρωποι ανίκανοι  η καιροσκόποι κατέλαβαν καίριες  θέσεις στο Κράτος.   Ή επταετία χαρακτηρίζεται,  ίσως, από το φαινόμενο «ένας στρατηγός σε κάθε θέση» πού
απεδείκνυε την έλλειψη στελεχών με πολιτική κατάρτιση,  κοινή  ιδεολογία και κοινές παραδόσεις αγώνων.
Συνέπεια:  Παντελής απουσία μιας διαδικασίας φυσικής επιλογής  ικανών πού θα τροφοδοτούσαν με νέο αίμα το γηραλέο κρατικό μηχανισμό. Απ' αυτό μια

συνεχής αποπροσαρμογή του κρατικού μηχανισμού σαν σύνολο από τις εξελίξεις τής Ελληνικής κοινωνίας. Ειδικότερα ό πόθος τής  νεολαίας για αναγνώριση της προσφοράς της στην Κοινωνία έπεφτε στο κενό. Οι
νέοι άνθρωποι έμεναν έξω από τις πολιτικές διαδικασίες. Δεν μπορούσαν λοιπόν παρά να στραφούν εναντίον αυτού του καθεστώτος πού τούς παραμέριζε. Και
φυσικά ή νεολαία εστράφη σ' αυτούς πού την ζητούσαν
σ' αυτούς πού ήξεραν να την χρησιμοποιήσουν.
3.Ή έλλειψη ιδεολογίας θα μείνει σαν το χαρακτηριστικότερο ίσως στοιχείο του καθεστώτος. Γιατί η ιδεολογία αποτελεί  το καθοδηγητικό νήμα στην πορεία
κάθε επαναστάσεως. Είναι ή υψηλή στρατηγική της αλλά το καθεστώς δεν τόλμησε να σήκωση το Λάβαρο του Εθνικισμού, θέλησε  να κράτηση το Λάβαρο του Ευδαιμονισμού. Συνέπεια: ή  ιδεολογία του καθεστώτος, πού κράταγε από την ξενόφερτη και αραχνιασμένη λιμπεραλιστική γιαγιά της,  δεν στάθηκε  ικανή να ικανοποίηση τις  ιδεολογικοπολιτικές απαιτήσεις ενός  Λαού, πού άρχισε ν' αντιμετωπίζει στην Ανατολική Μεσόγειο την επίθεση νέων γεγονότων και καταστάσεων. Ή Ιδεολογία του Ευδαιμονισμού συντρίφθηκε ακριβώς εδώ στην Ελλάδα. Ειδικότερα ή νεολαία, πού είναι όπιο ευπαθής ιδεολογικός δέκτης, κάθε άλλο παρά ικανοποιήθηκε από τον ξέφρενο συντηρητισμό και την απολιτική Νιρβάνα

Ή σύμφυτη με την νεολαία ορμητικότης, πάντοτε σε αντιπαράθεση με την ευθυνοφοβία των υπευθύνων  έδωσε σαν αποτέλεσμα τις εκνευριστικά σπασμωδικές ,κινήσεις της Κυβερνήσεως γύρω από το γιγαντιαίο ιδεολογικό πρόβλημα. Οι Μαρξιστές άρχισαν τη δική τους επίθεση στον τομέα αυτό. Τα βιβλιοπωλεία γέμισαν από αφορισμούς και γραπτά του γερο-Μαρξ. Το απωθημένο αίσθημα του εθνικισμού έπαιρνε τη διαστρεβλωτική του εκδίκηση. Τα Ελληνόπουλα γινόντουσαν «ΦΛΩΡΑ­ΚΙΑ»

Και ήρθε ή στιγμή πού ή νεολαία κατάλαβε έστω και υποσυνείδητα, ότι το κράτος ήταν νεκρό. "Ότι οι μηχανισμοί τής Παιδείας δεν λειτουργούσαν. Ότι δεν είχε γίνει Επανάσταση . Ότι ή 21η Απριλίου , δεν είχε τολμήσει να προχώρηση στην 22α Απριλίου.

Και ξεσηκώθηκε να προχώρηση μόνη της. Μόνο πού είχε πια πάρει στραβό δρόμο.   Αντί νά γίνη     ό σημαιοφόρος τής 22ας  Απριλίου,  έγινε ό τραγικά ξεγελασμένος οδηγός στην 20η  Απριλίου. Χωρίς να  το καταλάβει,  είχε γίνει ή ασπίδα των νεκραναστημένων ερπετών.  Ο παλαιός πολιτικός κόσμος ξαναγύριζε .Δεν δημιούργησε αυτός το Πολυτεχνείο . Το Πολυτεχνείο το δημιούργησε ή νεολαία και ή ίδια ή 21η  Απρίλιου με τα σφάλματα της και την στενοκεφαλιά της. Οι παλαιοπολιτικοί απλώς -παλιά συνήθεια τους- εσκύλευσαν. Μαζί μέ τούς κομμουνιστές.

Στο Πολυτεχνείο υψώθηκε φωνή διαμαρτυρίας από την νεολαία εναντίον τής παρακμής. Υψώθηκε ή αγανάκτηση εναντίον μιας "επαναστάσεως" πού δεν τόλμησε να γίνει  Επανάσταση , αλλά συμβιβάσθηκε με το παλαιό κατεστημένο. Αυτή είναι ή ουσία του Πολυτεχνείου.

Μόνον έτσι εξηγείται πώς  Η ΙΔΙΑ ΝΕΟΛΑΙΑ που στα μέσα του 1968 ΖΗΤΩΚΡΑΥΓΑΖΕ μέσα στο Παναθηναϊκό Στάδιο  με μια θύελλα παραλληρήματος, την Αλλαγή,  επιβεβαίωνε δυναμικά τον θάνατό της .

Τώρα ξαναγυρίσαμε πίσω στις 20 Απριλίου .  Κανένα από τα παλιά προβλήματα πού οδήγησαν στην Κρίση δεν λύθηκε  και συνεχώς μαζεύονται και νέα  Η Κρίσις θα  ξαναέλθει.   Ή νεολαία, αυτή την φορά δεν θα είναι ό εξαπατημένος ουραγός τής μαρξιστικής ψωρόγριας, ούτε του λιμπεραλιστικού  βούρκου. Η νεολαία τούτη τη φορά θα είναι ό σημαιοφόρος του "Έθνους των  Ελλήνων. 
Και τότε ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ 

Περιοδικό ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ τεύχος 3ο