Η Ρούλα και το προφιτερόλ

Κοινωνικογραφία
του συνεργάτη μας Φοίβου Ιωσήφ    
Τό εστιατόριο βρίσκεται σε πολυπληθή συνοικία Ελληνικής μεγαλούπολης.Τό διευθύνει η Ρούλα με όλα τά προσόντα μιάς σύγχρονης σαραντάρας, αρχής γενομένης από την ανυπαρξία της κοιλιάς

έως τά αξιοθέατα του υπερώου. Τά φαγητά πεντανόστιμα και σε ποικιλία πού θα αντέγραφε ακόμη και πολυτελες εστιατόριο των Παρισίων της συνοικίας rue Mouftar. H επιτυχία δεδομένη

αφού εκεί συχνάζουν ακόμη και καλλιτέχνες εγνωσμένης αναγνωρισιμότητας πού με την εμφάνισή τους δίνουν ακόμη μεγαλύτερο κύρος και υπεροψία στο προφίλ της Ρούλας. Η επαγγελματική

όμως επιτυχία δεν είναι και το μόνο ζητούμενο στον μάταιο τούτο αστικό πληθυσμό.Η ψυχή έχει αδιάκοπη ανάγκη από τροφή εγωισμού,θαυμασμού και επιβράβευσης. Η Ρούλα δεν το κρύβει και με την θελκτική κορμοστασιά της το τονίζει χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. ‘’Α, ο συγγραφέας αυτός,για μένα έρχεται και τρώει στο
μαγαζί μου’’, ‘’ο ηθοποιός? αν δεν με δεί μια μέρα παθαίνει επιληψία’’ και άλλα τέτοια πετάει στους πελάτες της η ωραιότατη ομολογουμένως Ρούλα με την απόλυτη γνώση της σεξουαλικής της υπεροχής και γιατί όχι και της πνευματικής της ωραιοπαθούς

μετροφροσύνης της. Ελα όμως πού το ανθρώπινο είδος δεν αρκείται ούτε στην αυτοεπιβεβαίωση,ούτε στα λάγνα μάτια της καλλιτεχνικής πελατείας του. Ζητάει σώνει και καλά να αποδείξη πώς οι γνώσεις του ξεπερνούν κάθε θνητό σε εγκεφαλικό πλούτο και η Ρούλα το αφήνει ανεπιτήδευτα να φανή: Καλά,αν θέλεις προφιτερόλ θα πάρης μόνον από το σελέκτ στη Φωκίωνος Νέγρη, είναι η κορυφή του προφιτερόλ στην Αθήνα,πουθενά αλλού τέτοια ποιότης(στο προφιτερόλ).Από αυτό το ζαχαροπλαστείο μην πάρεις τίποτα άλλο,τά άλλα δεν αξίζουν.

Εκφράζει την άποψή της με κινήσεις του δεξιού χεριού πού δεν επιδέχονται καμμία αμφιβολία όσο αφορά την γευστικότητα(του προφιτερόλ) και μετά τη φράση σπρώχνει αργά και με επισημότητα τά μαλλιά της προς τά πίσω σαν τελική ένδειξη της υπεροχής της μεγάλης και μοναδικής αυτής γνώσης-γνωμάτευσης επί του γνωστου θέματος(του προφιτερόλ). Τώρα,αν δή ότι δεν ένοιωσες τουλάχιστον έπληξη με αυτή την ανεπανάληπτη διαπίστωση και ότι τά χαρακτηριστικά του προσώπου σου παραμένουν ήσυχα και αναλοίωτα ρίχνει τον δεύτερο κεραυνό μέσα στην ζεστή ατμόσφαιρα του καλοκαιριού προσποιούμενη άγνοια της ίδιας κίνησης από τον συνάδελφο Δία. Νομίζει ότι αυτή ανακάλυψε τις ουράνιες λάμψεις και όχι ο  εκνευρισμός του επί κεφαλής του συλλόγου τών Θεών. Σε κυτάζει η Ρούλα κρατώντας με το αριστερό τώρα χέρι το πηγούνι της με ένα βλέμμα διερευνητικό και συνάμα υποτιμήτικό,ενώ από μέσα της λέει,τώρα να δής τι θα πάθης ανθρωπάκι,πού ήρθες να φάς ένα παστίτσιο και να μας μοστράρης κατοστάρικο νομίζοντας ότι δεν θα έχουμε ρέστα,τώρα θα δής. Και τότε εξαπολύει τον δεύτερο κεραυνό(πύραυλος exoset πλέον στην έποχή μας).

 Εγώ ξέρεις είμαι πολύ περίεργο άτομο,γαλακτομπούρεκο τρώω μόνον από το ζαχαροπλαστείο του Παπασπύρου στη Βάρκιζα,μόνον αυτό τρώω,κανένα άλλο.Μήν της δώσετε καμμιά άλλη μάρκα,δεν θα το φάη θα βρής τον μπελά σου.Κι εσύ αναρωτιέσαι,καλά ο Παπασπύρου πήρε τά γονίδια της Ρούλας για να φιάξει το γαλακτομπούρεκο πού να ταιριάζει με τά δικά της χρωμοσώματα? Ακου να δής σύμπτωση γονιδίων Ρούλας και Παπασπύρου, άκου να δής! Τώρα,αν δεν δείξης και αυτή τη φορά τον εκστασιασμό σου με τις γνώσεις της Ρούλας,τι να σου πώ,είσαι άξιος του χλευασμού της.Τέτοιο κορμί,τέτοια γευσιγνωσία όχι σε ένα,αλλά σε δύο γλυκά και να παραμένεις απαθής,είσαι άξιος της μοίρας σου. Ασε τη Ρούλα να γεύεται μόνη της τους χυμούς της καταξίωσης και των χειροκροτημάτων.Νά γιατί δεν πάει μπροστά αυτός ο τόπος.Διαβάζει ο άλλος Αριστοτέλη και Χέγκελ και δεν ξέρει να ξεχωρίση την προέλευση δύο γαλακτομπούρεκων, αυτού καταντήσαμε.

Αλλά δεν είναι μόνον αυτό,ο φίλος μου ο Αποστόλης ο ηλεκτρολόγος, μου διηγήθηκε το εξής απίθανο και εξωπραγματικό,αγγίζει τά όρια του μύθου. Εκλήθη κάποτε να επισκευάση το αυτοκίνητο του Ωνάση,και ακούστε το φανταστικό και το απίστευτο,το οδήγησε κι όλας για να διαπιστώση πώς το είχε επισκευάση σωστά.Φοβερό, σε ποιόν να το πής και ποιος να το πιστέψη,ο Αποστόλης να κάθεται στο κάθισμα πού καθόταν ο Ωνάσης. Δεν ξέρω βέβαια αν εξαερίστηκε και στο ίδιο κάθισμα πού κατά καιρούς εξαεριζόταν ο Ωνάσης.Αλλά μην απορείτε,ω του θείου θαύματος, κι αυτό μπορεί να εχει συμβεί.

Αν ξαναβρώ τον Αποστόλη θα τον ρωτήσω,αναζητώ την ιστορική αλήθεια για να διαπιστώσω ότι τά δύσοσμα αέρια θνητών φιλών μου μπορούν να έχουν συνυπάρξει με αυτά των μεγιστάνων του πλούτου.Αν έχει συμβεί αυτό, ο ηλεκτρολόγος Αποστόλης θα έχη ανεβεί στη συνείδησή μου στο Πάνθεον των ομοκλάστων.

Ο κοινός ανθρώπινος νούς ψάχνει αγωνιωδώς για μεγαλεία μέσα στο πηχτό σκοτάδι της ημιμάθειας,της αμάθειας και του τυφλού εγωισμού.Καραδοκεί για προβολή και καταξίωση αγνοώντας την έλειψη των μορφωτικών μεθόδων για αναρρίχηση. Και τότε αρχίζει εν αγνοία των προσπαθούντων η αυτοκαθαίρεση και τά πνιχτά εσωτερικά γέλια. Όταν όμως η κοινωνία στο σύνολό της σχεδόν θαυμάζει το νέο μεταγραφικό απόκτημα του Παναθηναϊκού και της γνώσεις της Ρούλας στο γαλακτομπούρεκο, τά γέλια περιττεύουν, γιατί ο κίνδυνος της κατάρρευσης απειλεί εμάς και κυρίως τά παιδιά μας.