Δεν θέλουμε ένα εθνικιστικό κίνημα όπου οι πολίτες θα αδιαφορούν η θα το παρακολουθούν έντρομοι
Και όταν δεν αδιαφορούν να το χρησιμοποιούν σύμφωνα με τις ανάγκες τους.
Θέλουμε ένα εθνικιστικό κίνημα όπου οι πολίτες θα το θαυμάζουν, θα συμμετέχουν, θα δημιουργούν και θα οραματίζονται ένα καλύτερο ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΥΡΙΟ μαζί μας

Παρασκευή 3 Ιανουαρίου 2014

Αν υπήρχε Ελληνική εξωτερική πολιτική...


Η «γειτονιά» μας καίγεται, αλλά εμείς... απόντες! Αυτό το πικρό και θλιβερό συμπέρασμα βγαίνει από την απόλυτη ανυπαρξία της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στα σημερινά μεγάλα θέματα, που συγκλονίζουν την «γειτονιά» μας. Βλέπετε τι γίνεται στην Τουρκία. Μαλλιοτραβήγματα και κυβερνητική κρίση. Ήταν μια ευκαιρία μεγάλου μεγέθους για την Ελλάδα να «στριμώξει» κάπως την Τουρκία, που τα τελευταία χρόνια είχε πάρει στα σοβαρά «κεφάλι» στις μεταξύ μας σχέσεις. Αλλά, φευ!
 Ο Τούρκος «μπέης» Ερντογάν, ένας πονηρός ισλαμιστής, σήμερα καταρρέει. Περιήλθε σε πολύ δύσκολη θέση. Εμείς πού ακριβώς είμαστε; Μάλλον, πουθενά.
Τι κάνει το υπουργείο των εξωτερικών μας; Μάλλον, τίποτε. Είναι άσχετοι ή αυτή είναι η «γραμμή» της υποτέλειας που ακολουθούν εδώ και πολλά χρόνια. Μία πολιτική, που δεν είναι εξυπηρετική των εθνικών μας συμφερόντων, αλλά αιώνια υποτελής και δουλική στον σιωνιστικό εξωτερικό παράγοντα. Άνθρωποι, που πέρασαν από αυτό το υπουργείο, ο σημερινός Βενιζέλος, πιο παλιά ο Σαμαράς και ο Αβραμόπουλος, δίνουν «ρέστα» στον εβραϊκό παράγοντα. Σήμερα, και οι τρεις τους είναι και πάλι υπουργοί.

Ο Ερντογάν δεν μας «πήγαινε». Επέμενε και συνεχίζει να επιμένει για τζαμιά στην Ελλάδα! Γιατί; Αυτός άνοιξε την Χάλκη ή κανέναν χριστιανικό ναό στην Τουρκία; Δεν θυμάμαι να το έκανε. Επίσης, «σκύλιασε» τους τελευταίους μήνες ο ισλαμιστής, πως δεν υπάρχει κράτος «Κύπρος»! Αυτό, σαν να ετοιμάζει και πάλι κάποιου είδους εισβολή στην Κύπρο...

Πάλι παραμένουμε ηττοπαθείς και παθητικοί. Όπως συνέχεια, από το 1974 και μετά. Καμία ισχυρή ενέργεια έναντι της Τουρκίας και κανένας δυναμισμός. Αυτό το γνωρίζουν τα «γεράκια» της Άγκυρας και γι’ αυτό διεκδικούν όλο και πιο πολλά από την Ελλάδα. Εμείς τους κάνουμε τις χάρες, αλλά η Τουρκία δεν σταματά να διεκδικεί. Είναι αυτό ισότιμη σχέση; Ή υποτέλειας του πολιτικού μας συστήματος, του τόσο ενοχικού, στην Τουρκία; Τελικά, αν δεν φύγει οριστικά το προδοτικό αυτό πολιτικό σκηνικό, που «γεννά» Λιάπηδες και Άκηδες, «άσπρη μέρα» δεν βλέπουμε! Αν φύγει, τότε ίσως και να αλλάξει η Ελλάδα στάση προς την Τουρκία. Να πει επιτέλους και ένα «Διεκδικούμε»!




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ομάδα του Κοινού Παρονομαστή δίνει την ευκαιρία στον καθένα να εκφραστεί ελεύθερα χωρίς ύβρεις και προσωπικές αντιπαραθέσεις
Οι απόψεις, θέσεις του συγγραφέα- αρθρογράφου δεν υιοθετούνται απαραίτητα από την συντακτική ομάδα του Κοινού Παρονομαστή
Σχόλια που δεν θα είναι σύμφωνα με το πνεύμα της ομάδος διαχείρισης δεν θα προβάλλονται
Ομάδα Κ.Π