«PAX... DOLLARIANA...» (του Γιώργου Σαγιά)

Γιώργος Σαγιάς

"Αν μπής στη βάρκα γιά νά γυρίσης, μικρή θά'ναι ή ψαριά σου. Ξεκίνα τό φεγγάρι νά ψαρέψης, ώσπου κυνηγώντας το, νά βγή ό ήλιος καί πίσω σου λιμάνι νά μή φαίνεται* σύ, κυνη­γός τοϋ μάταιου στό θνητό, οδοιπόρος τής με­γάλης ψαριάς καί τ' αθάνατου. ...Κάψτε τίς γέφυρες... Οί εθνικιστικές σημαίες ξαναϋψώνονται στόν ελληνικό ουρανό γιά νά οδηγήσουν τίς νέες μάχες. Τό τέλος κάθε μά­χης σημαίνει τήν έναρξι μιας νέας μάχης. Ή διαρκής έπαναστατικότητα χαρακτηριστικό τού ήρωϊκου τρόπου ζωής, τοϋ εθνικιστικού.

Καί μέσα κι' έξω άπ' τό σύστημα, οί τάξεις τής νίκης συγκροτούνται γιά τήν καθημερινή ρήξι τους μ' αυτό... Κάψτε τίς γέφυρες...

Έξυ­πνοι σάν εθνικιστές, ωραίοι σάν εθνικιστές, προοδευτικοί σάν εθνικιστές, δυνατοί σάν ε­θνικιστές, νά ol δικοί μας δρόμοι. Δέν υποσχό­μαστε τήν ιδανική πολιτεία, σίγουρα όμως θά παλαίψουμε γιά έναν κόσμο καλύτερο άπ' τό έκτρωμα τού σήμερα* καί ξέρουμε, καί θέλου­με, καί μπορούμε. Γιατί, τιμή δέν είναι τό κό­στος τής κάθε cola, γιατί ή ζωή μας δέν είναι ανταλλάξιμο υλικό πετρελαίου, γιατί ή έπιβίωσις τοϋ πλανήτη δέν είναι συνάρτησις τών τι­μών τοϋ Διεθνούς Χρηματιστηρίου... Επαναστάτες, σάν εθνικιστές, καί ψυχή καί καρδιά καί πνεύμα καί γροθιά ό χώρος πού ξεσπάει. Ξαναξεκινάμε, στήν ενότητα ή δύνα­μις, στόν αγώνα ή ζωή, καί τά κορμιά μας σκα­λιά γι' αυτούς πού έρχονται.

Κοιτάξτε γύρω σας. Αφουγκραστείτε τίς ε­ποχές καί τόν ψίθυρο τών παρασκηνίων. Ό κόσμος χωρίζεται σέ «σφαίρες επιρροής», πολυπολισμός στόν παγκόσμιο χάρτη (Η ΠΑ, Ια­πωνία, Ευρώπη, Ρωσία, Αφρική). Ή μάχη δίνεται γιά τό άν τό δολλάριο θ' άντέξη τόν ανταγωνισμό τών γιέν, γιά τό ποιος χρηματάνθρωπος θά φορέση χαλινάρι στόν κόσμο οδηγώντας τον σέ «σικέ» κούρσα. "Οχι, δέν πάμε γιά «ΡΑΧ AMERICANA», «ΡΑΧ DOLLA­RIANA» είναι ό στόχος, κι ή ελευθερία άγνω­στη λέξι σέ λεξικά τοϋ παρελθόντος.

Τόλμησαν οί Κούρδοι νά ζητήσουν τό δίκιο τους, τήν πατρίδα τους καί Τούρκοι καί Ιρα­κινοί επιδόθηκαν στόν αφανισμό τους. Όζάλ, Χουσείν καί οί σύν αύτώ αμφισβήτησαν τό δί­κιο ενός λαού. Στόν Χουσείν χρεώνεται ή γε­νοκτονία τοϋ Χαλέπτσε. Τολμούν οί Λιθουανοί νά ζητήσουν τό δίκιο τους κι ό «δημοκράτης» Γκόρμπυ κάνει τά πτώματα τους ύμνο τής περεστρόϊκα. Εισβάλλει ό Χουσε'ίν στό Κουβέιτ, επεμβαίνει αυτόκλητος «ό καλός Μπούς τής CIA» - (άραγε πώς ή Αμερική προσήρτησε τό πετρελαιοϋχο TEXAS;).

Καί μέσα σ' όλα αύτα έγώ, τό «πόπολο» καί τό κάθε έγώ, νά άγεται καί νά φέρεται ύπο στηρίζοντας κάθε φορά κι άλλον μονομάχο "Ο,τι προστάζει τό CNN καί τά κατά τόπους αντίστοιχα παραρτήματα. Ποιος στή Δύσι μιλάει γιά τούς κομμουνιστές (κατά τό κάθεστώς) τής Ρωσίας, οί όποιοι μέ τά τάνκς προσπαθούν νά σταματήσουν τήν ιστορία (γράφοντας βεβαίως νέα, γιατί ή ιστορία γράφεται άπ' τήν πάλι τών εθνών). Ποιος στήν Άνατολή μιλάει γιά τήν συμπεριφορά τής Αμερικής απέναντι στους λαούς (Παναμάς, Ι­ράκ καί έπεται συνέχεια), συμπεριφορά προ­αγωγού πρός πόρνη, γιατί δέν έχει καλό μερίδιο άπ' αυτή (βλέπε καί τιμή πετρελαίου).

Κι' όλα αυτά, μην προσπαθείτε νά τά ερμη­νεύσετε μέ βάσι τήν - δεδομένη - υποκρισία τής πολιτικής. Ή εξωτερική πολιτική κάθε κράτους ασκείται μέ γνώμονα τό συμφέρον κι όχι τό συναίσθημα. Αυτή πρέπει νάναι ή αρ­χή τής πολιτικής τής Ελλάδος κι άπ' αυτή τήν άρχή πρέπει νά πηγάζη ή θέσις μας γιά τήν κρίσι στόν Κόλπο καί σέ κάθε τί. Ούτε μέ τόν Χουσείν, ούτε μέ τόν Μπούς, μά μέ τό συμφέ­ρον τής Ελλάδος κι' άπ' όπου αυτό εξυπηρε­τείται. Ή διαιώνισις τής κρίσεως στόν Κόλπο σέ συνδυασμό μέ τήν πρόσφατη δήλωσι τού υπουργού τοϋ Ιράκ «ή Τουρκία δέν δικαιού­ται νά επικαλείται τό δίκαιο γιατί κατακρατεί παράνομα τήν Βόρεια Κύπρο» ενισχύουν τήν διαπραγματευτική θέσι τής Ελλάδος γιά άποχώρησι τών Τουρκικών στρατευμάτων άπ' τήν Κύπρο. Κι άν οί στόχοι τής επιβαλλόμε­νης εθνικής πολιτικής εκπληρώνονται άπ' τήν άλλη πλευρά, οφείλουμε νά τό εκμεταλλευ­όμαστε.

Συνειδητά αλλοτριωμένοι μέσα στήν πολι­τική, νά υποχρεώσουμε τουλάχιστον τούς ε­αυτούς μας σέ αγώνα γιά εθνικά καί κοινωνικά ιδεώδη, γιά νάναι ό θάνατος μας κάθαρσι τής άλλοτριώσεως. Τό μεταβατικό στάδιο γιά τήν εθνικιστική Πολιτεία, γιά τ' ό­ράμα, δυστυχώς πρέπει νά θανάτωση τίς ψυ­χές καί τό καθαρό βλέμμα αυτών πού τάχθηκαν ν' ανοίξουν τόν δρόμο. Οί αγνοί ι­δεολόγοι επαναστάτες Εθνικιστές πρέπει νά ετοιμάζονται καί νά ετοιμάζουν τήν ώρα τους. Καί μέσα στό σύστημα κι έξω άπ' αυτό, οΰτε παιδιά του οΰτε θύματα του.

Ό κόσμος αλλάζει, τό μάθαμε καλά πλέον, ή γιά νά κυριολεκτούμε, τό εμπεδώσαμε. Τά πρωτόκολλα της Σιών, τά κόμματα ώς άλλη όψι τού ιδίου νομίσματος, οί μεγάλες δυνά­μεις ώς γίγαντες μέ πήλινα πόδια, νά τό φίδι πού τρώει τήν ουρά του (μά καί τόν εαυτό του). Οί εθνικιστές γιά πολλοστή φορά δικαιώθη­καν (δυστυχώς) στίς εκτιμήσεις τους.

Τό κόμμα τών πολιτικών κομμάτων παρα­παίει μέσα στήν επιφανειακή δύναμί του. Ή κυβέρνησις ενέπνευσε «αρχές ζωής» πού περ­νούν άπ' τό παχύ έντερο, καί βεβαίως ει­σπράττει αναλόγως. Οί νεοδημοκρατικές μάζες φέρνουν στήν επιφάνεια τά απωθημέ­να μικροαστικά τους όνειρα: «Θέλω νά γίνω. χαλίφης στή θέσι τού χαλίφη». Μά τά «χαλι­φάτα» καλά κρατούν... Τό δικό μας όραμα ί­σως τούς ξυπνήσει, παλέψτε!

Τό ΠΑΣΟΚ αναπολεί τήν εξουσία ώς σκο­πό. Πολλοί οπαδοί του όμως, γεννήματα μιας ουτοπίας, αναζητούν τήν κίνησι τής ζωής, τήν αλλαγή (συνειδητά ή όχι)... Τό δικό μας όρα­μα ίσως τούς συγκινήσει, παλέψτε!

Ό Συνασπισμός προσπαθεί νά βρή τό σή­μερα. Μά τό σήμερα είναι κιόλας χθες. Οί κομ­μουνιστές, χωρίς κοσμοθεωρία, ή οποία ν' άντέχη στό χρόνο, χωρίς ίδεολογία, ή οποία ν' άντέχη στήν επιστήμη, χωρίς πολιτική, ή ο­ποία ν' άντέχη στή ζωή, χωρίς όραμα, τό ό­ποιο νά ξεπερνάη τήν εξουσία... Τό δικό μας όραμα, ίσως τούς εμπνεύσει, παλέψτε!

"Ομως... όμως, πένες, αφορισμοί κι ευχές είναι νεροπίστολα σέ πόλεμο. «Ή Ελλάδα δέν τολμά νά έπεκτείνη τά χωρικά της ϋδατα γιατί φοβάται τό στρατό μας» δήλωσε ό Ό­ζάλ. Καί τί απήντησαν «οί ραγιάδες πολιτικοί τών κομμάτων;» Τίποτα... Πού είναι όμως ό συγκροτημένος ενιαίος εθνικιστικός λόγος νά δώση ελπίδα στό λαό, κι αυτός μέ τή σειρά του νά τσακίκη τό «κόμμα τών πολιτικών κομ­μάτων»; Κωπηλάτες χρειάζεται ό εθνικισμός, μπορούμε;

----------------------------------------------------------------------------------------

Το άρθρο του συναγωνιστή Γιώργου Σαγιά δημοσιεύθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 1991 στην εφημερίδα ΝΕΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ τεύχος 784 στις στήλες ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ