Εμείς οι τραγικές φιγούρες (του Θεόδωρου Καραμπέτσου)

Πρίν τρεις ήμερες, κάποιος παληός συνα­γωνιστής μοϋ είπε: «Δώσαμε αγώνες συναγω­νιστή μου γιά τήν Βόρειο "Ηπειρο, μιά ζωή. Μας σάπισαν στο ξύλο τά ΜΑΤ τοϋ Σταμάτη, τοΰ Μπάλκου, τοϋ Σκουλαρίκη καί του Δροσογιάννη, ώρες ανακρίσεων, κρατήσεις, φυ­λακίσεις, ταλαιπωρία... Μας κατηγορούν γιά τρομοκρατία, τραμπουκισμό, βιαιότητες. Συμπαριστάμεθα στους Βορειοηπειρώτες παντί τρόπω, δέν μας «χρωστάει» καλή κουβέντα κανείς... "Ερχεται κάποιες δεκαετίες αργότε­ρα ό κ. Σαμαράς καί ρίχνει ένα πυροτέχνημα καί σύμπασα ή Έθνικοφροσύνη τον ήρωποιεΐ!!!».

Καί συμπληρώνει θλιμένα ο συναγωνιστής: «Γιατί αγωνιζόμαστε;» Απαντώ στόν φίλο, πώς μακάρι νά έπιτευχθή ή άπελευθέρωσις της Β. Ηπείρου καί άς κά­νουν τόν Σαμαρά, άγιο νά τόν γιορτάζουμε τόν Φεβρουάριο, παραμονή της γιορτής του Α­γίου Βαλεντίνου. Τό πρόβλημα μας καί τά ο­ρόσημα μας δέν είναι ή «άναγνώρισις» γιά κάθε μας εθνική δράσι. Δέν επιδιώκουμε καμμιά δικαίωσι άπ' τά καθεστώτα πού ενίοτε κυ­βερνούν τόν τόπο.

Δέν θά μας καταλάβουν ποτέ. "Εχουμε ζήσει χρόνια μοναξιάς, χιλιάδες άνθρωποι πού νοιώθουμε νά μας καλή ένα δράμα, μιά άγνω­στη φωνή, μιά ακαταμάχητη εσωτερική ώθησι... Σηκωνόμαστε ολόρθοι, χαμένοι σέ μιά βαθειά έκστασι γιά νά δημιουργήσουμε μιά καινούργια ταυτότητα γιά τούς "Ελληνες καί μιά καινούργια εικόνα γιά τό "Εθνος. Δέν είμαστε, όπως οί άλλοι τής πλειοψηφίας, μιά μακάβρια αγέλη ζώων πού καλπάζει μα­νιασμένα, πασχίζοντας νά ξεχάσουν πως δέν είναι αυτό πού στήν πραγματικότητα είναι, δη­λαδή άπλά νούμερα πού κάποια ανθρώπινα χέρια τά χρησιμοποιούν γιά νά κάνουν λογα­ριασμούς κάθε τέσσερα χρόνια. 

Ή δική μας δράσι μοιάζει μέ μιά ύπνωτιστική αΐώρησι πάνω άπ' τό συνηθισμένο, παγιω­μένο θολό ρεύμα τής ζωής καί μονομιάς, επειδή έχουμε πάψει νά ακολουθούμε τίς συ­νήθειες τοϋ κοπαδιού, φαινόμαστε σ’ εκείνους τρελοί, ένώ ενδόμυχα γνωρίζουν πώς είμαστε προικισμένοι μέ παράξενες καί σχεδόν τρο­μακτικές δυνάμεις καί ικανότητες, πώς μπο­ρούμε ν' αποκόψουμε αμέτρητες χιλιάδες ανθρώπους άπ' το βυζί τής μακαριότητας και της άδρανοποιήσεως πού χρόνια τώρα τούς υποβάλλουν, νά τούς λευτερώσουμε άπ' τίς αλυσίδες πού τούς δένουν, νά τούς κάνουμε νά σταθούν στά δικά τους πόδια, νά τους γε­μίσουμε χαρά ή τρέλα, νά τούς σπρώξουμε νά ξεχάσουν τά Κόμματα τους, τούς αρχηγούς τους, τούς μηχανισμούς τοϋ κατεστημένου, ν' απαρνηθούν τά καλέσματα τους, ν' αλλάξουν χαρακτήρα, φυσιογνωμία, ψυχή, σκέψι. Καί ποιά είναι ή φύσι αυτής τής καταλυτικής πα­νίσχυρης γοητείας μας; Αυτής τής τρέλας, αυ­τής τής «παραφροσύνης» όπως ol πολλοί συνηθίζουν νά τήν ονομάζουν; Μά τί άλλο πα­ρά ή προσδοκία γιά τήν άνεύρεσι τής ταυτό­τητας τοϋ "Εθνους καί τήν κατάκτησι τής ελευθερίας του.

Κάθε εθνικιστικό κύτταρο χρησιμοποιεί απο­κλειστικά δική του γλώσσα. "Ομως όλοι μας μιλάμε γιά τό ίδιο πράγμα, όλοι μας καλούμε τούς "Ελληνες νά σταματήσουν νά άλληλομισοϋνται, νά ποδοπατά ό ένας τόν άλλον, νά κυνηγούν νά πετύχουν μάταιους καί διαβρω­μένους στόχους..

Εθνικιστής σημαίνει: ηρεμία πνεύματος, ισορ­ροπία χαρακτήρος, γαλήνη, σταθερή φλόγα πού δέν σβήνη ποτέ. Πολλές φορές oι άλλοι μας αντιμετωπίζουν συγκαταβατικά.  Ή σκέ­ψι πώς δέν είμαστε όλοι ίσοι στόν τρόπο ζω­ής καί στό σκέπτεσθαι, τούς είναι αφόρητη. Στήν πλειονότητα τους είναι κατώτεροι, πο­λύ κατώτεροι άπό μας πού είμαστε απλοί στήν ζωή μας καί αμετακίνητοι στά πιστεύω μας. Εκείνοι τής πλειοψηφίας μνησικακοϋν απέ­ναντι σ" ό,τι είναι ΣΙΓΟΥΡΟ καί ΚΑΤΑΣΤΑΛΑΓ­ΜΕΝΟ καί ΑΔΙΑΠΕΡΑΣΤΟ άπ' τίς κολακείες, τήν λογική τους, τόν κοινοβιακό τους μηρυκασμό άρχών, τίς απαρχαιωμένες τους μορ­φές υπακοής στό σύστημα. Μας αποκαλούν «τραγικές μορφές» καί απο­λιθωμένα φαντάσματα» κάποιες εφημερίδες τους. 

Τούς λέμε: όλες ol μεγάλες μορφές πού επηρέασαν θετικά ή αρνητικά τήν πορεία τής ανθρωπότητας, ήταν πάντα τραγικές. Ακόμα καί ό "Αγιος Φραγκίσκος τής Άσσίζης!!! Έξ άλλου, τίς τραγωδίες δέν τίς γρά­φουν oι τραγικές μορφές. Υ.Γ. "Ας μας εξηγήσουν τί εννοούν ad hoe διαιτησία γιά τήν υφαλοκρηπίδα τοΰ Αίγαίου ό κ. Μητσοτάκης καί ό κ. Σαμαράς. Εννοούν αυτό πού καταλάβαμε εμείς ή μάλλον αυτό πού πιστά ερμηνεύεται άπ' τόν λατινικό όρο; Κατά τά άλλα, εμείς οι Εθνικιστές... είμαστε oι τραγικές φιγούρες...

Θεόδωρος Καραμπέτσος

---------------------------------------------------------------------------------------------

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΝΕΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ την Παρασκευή 12 Ιουλίου του 1990