Τι είναι ο Εθνομελλοντισμός

Τι είναι ο Εθνομελλοντισμός (του Γ.Σαγιά από το περιοδικό Patria τ.45)

Ο Εθνομελλοντισμός είναι ένα νέο πολιτικό Κίνημα το οποίο φιλοδοξεί να εκφραστεί στην πολιτική ως πόλος συσπειρώσεως όλων όσοι πιστεύουν στην ιδέα του Έθνους. Υπερβαίνει τις αντιανθρώπινες ιδεολογίες του καπιταλισμού και του κομμουνισμού και προτάσσει τον πατριωτισμό. Επιδιώκει την έγερση της ψυχής του Γένους με πολιτικές και φιλοσοφικές σκέψεις, οι οποίες ξεκινούν από την ρίζα τού παρελθόντος και εξακοντίζονται δημιουργικά στο μέλλον, αναγεννώμενες, προσαρμοζόμενες, μεταπλασσόμενες και – κυρίως – επεκτεινόμενες σε νέες κατευθύνσεις.

Είναι συγχρόνως ένας διακριτός μεταβατικός πολιτικός χώρος στην πορεία για τον Ελληνισμό, ο οποίος προκύπτει από την δημιουργία ενός υπερκομματικού, μαζικού, αποτελεσματικού Κινήματος θέσεων και προτάσεων και όχι αδιεξόδου διαμαρτυρίας. Πρεσβεύει

πως το χάσμα μεταξύ θεωρίας και πράξεως παύει να υπάρχει όταν επιλέγεται συνειδητά η υλοποίηση και η εφαρμογή τής θεωρίας με πράξεις, ενέργειες και δράσεις, κάτι το οποίο άλλωστε βοηθά και στην προσαρμογή και ρύθμισή τους. Οι πράξεις διαυλώνουν την εθνική ενέργεια με τις προωθημένες εθνικές και κοινωνικές επάλξεις του Εθνομελλοντισμού για μια ελπιδοφόρα και ευοίωνη προοπτική στον αγώνα για ένα μεγάλο Γένος, η οποία ενέργεια όμως δρομολογείται στο εκάστοτε παρόν. 

Αυτό σημαίνει ότι το όραμα του Εθνομελλοντισμού δεν είναι ουτοπικό αλλά υπαρκτό, σταδιακώς πραγματοποιούμενο αλλά και συνεχώς διαμορφούμενο από μια ενδογενή πατριωτική νέα βάση δόμησης ενός κινήματος εθνικής αξιοπρέπειας, το οποίο στοχεύει ως αυτόκεντρη πατριωτική δύναμη στον εξανθρωπισμό του παγκόσμιου αντανθρώπου, στην προβολή του «ελληνικού τύπου» ανθρώπου και στην προώθηση μιας Νέας Ελληνικής Πολιτείας, εθνικής και ταυτοτικής, ως παγκόσμιο σημείο αναφοράς και πρότυπο υπάρξεως και λειτουργίας.

Ο Εθνομελλοντισμός συσπειρώνει ως κοινός παρονομαστής όλες τις δυνάμεις του έθνους που επιθυμούν μια ξεχωριστή πολιτική έκφραση, μια δημιουργική πορεία με νέο ήθος και ύφος, μακριά από την διαφθορά, την αναξιοκρατία, τον κομματισμό, την ξενοκρατία, την σήψη και την παρακμή. Δεν αρνείται το παρελθόν και το παρόν αλλά επιδιώκει να οδηγήσει σε ένα διαφορετικό μέλλον, εθνικό και ανθρώπινο, απαντώντας με συγκεκριμένο τρόπο για τους όρους, τις προϋποθέσεις, τα προαπαιτούμενα και τις διαδικασίες της μεταβάσεως από τις έως τώρα μεγάλες στρεβλώσεις, από το παρόν κατεστημένο, σε αυτό το άλλο μέλλον. Η θέση αυτή, δείχνει την συνειδητοποίηση της ευθύνης και τις δυσκολίες άμεσης και γρήγορης μεταβάσεως αλλά και το μέγεθος της αποφάσεως για σύγκρουση με το κόμμα των πολιτικών κομμάτων (δηλαδή με τα πολλά κόμματα που επιφέρουν ίδια αντεθνικά αποτελέσματα από διαφορετικές κατευθύνσεις) το οποίο αποτελεί την εμπροσθοφυλακή ενός παγκοσμίου συστήματος κυβερνήσεως αντεθνικού και αντιανθρώπινου.

Δημιουργήθηκε για να οδηγήσει στην ομαλή μετάβαση από το χθες και το σήμερα σε ένα νέο εθνικό αύριο λειτουργώντας ως γέφυρα στο σημείο σύγκρουσης του ξένου και εντοπίου κατεστημένου και των υπηρετών του με την – ορατή, πλην ασυντόνιστη και ασύντακτη, συνεχώς διευρυνόμενη - αντίθεση ευρύτερων ομάδων πολιτών, οι οποίοι υπερβαίνουν τις έννοιες «δεξιά» και «αριστερά» (ως άλλες όψεις του ιδίου νομίσματος της παγκοσμιοποιήσεως) και αναζητούν μέσω των εθνικών ιδεών διέξοδο και προοπτική, συγκρουόμενοι με το παλαιό, φθαρμένο και αδιέξοδο σύστημα. Για τους Εθνομελλοντιστές, το ελληνικό έθνος ειδικότερα, χαρακτηρίζεται από ιστορική και γεωγραφική συνέχεια, πληθυσμό με κατοίκους κοινής καταγωγής και αδιάσπαστης πορείας στο διάβα των χιλιετιών, ιδιοπροσωπία και ενιαία ταυτότητα συνιστώμενη σε υπερθετικό βαθμό από ομοτροπία, ομογλωσσία, ομοδοξία, θρησκευτική παράδοση και πίστη και εθνική συνείδηση. Συνεπώς οι έντονες, πολλαπλές και συνεχείς επιθέσεις που δέχονται τα ανωτέρω από διάφορα κέντρα και παράκεντρα, χρήζουν αμέσου και σοβαρής απαντήσεως από το κίνημα των ελευθέρων.

Ο Εθνομελλοντισμός πρωτοεμφανίστηκε ως όρος τής πολιτικής το 2012 στο περιοδικό PATRIA, σε κείμενο του Γ. Σαγιά, με σκοπό να δώσει απάντηση στο πώς οραματίζονται οι άνθρωποι με εθνική συνείδηση και σκέψη, υπό αυτή την οπτική, το μέλλον τόσο του έθνους και των ανθρώπων του όσο και το μέλλον των πατρίδων και των κοινωνιών τού πλανήτη αλλά και να δώσει συγκεκριμένες απαντήσεις μεταβάσεως σε αυτό και μέσα στο υπάρχον - εντελώς διαφορετικό - πλαίσιο μιας «νέας τάξεως πραγμάτων» εντός μιας επελαύνουσας παγκοσμιοποιήσεως και ομογενοποιήσεως των πάντων.

Οι συγκεκριμένες απαντήσεις για τον τρόπο μεταβάσεως από το σήμερα στο αύριο δημιουργούν μεγάλες υποχρεώσεις στους Κινηματίες του Εθνομελλοντισμού διότι οφείλουν να κάνουν τα συνθήματα πράξεις και τα όνειρα πραγματικότητα. Είναι αναγκασμένοι εκ των πραγμάτων να λάβουν υπ' όψιν τους τις υπάρχουσες στρεβλώσεις, οι οποίες οδηγούν σε πολύ δύσκολες αποφάσεις με μεγάλο κοινωνικό και – ενδεχομένως – εθνικό αντίκτυπο, προσωρινή λαϊκή δυσαρέσκεια και ένταση της ποικιλοτρόπου παγκοσμίου πιέσεως. Η κατάλληλη εθνική διαπαιδαγώγηση του λαού με κάθε μέσο και οι προβλέψεις τού πολιτεύματος, μπορούν να λειτουργήσουν ως εργαλεία θωρακίσεως της δύσκολης προσπάθειας εθνικής ανατάξεως και αναγεννήσεως, αποτρέποντας ή αποκρούοντας επαρκώς και χωρίς απώλειες τις αναμενόμενες μεγάλες εξωτερικές και εσωτερικές πιέσεις. Η υπέρβαση των όρων “δεξιά” και “αριστερά” θα βοηθήσει στην συσπείρωση ευρυτάτων ομάδων πολιτών υπέρ του κοινού εθνικού σκοπού που οδηγεί σε ένα καλύτερο εθνικό μέλλον, τόσο για το έθνος όσο και για τους πολίτες του.

Η σύζευξη του παρελθόντος με το μέλλον είναι ζητούμενη, με όρους και προϋποθέσεις που θα μπορούν να δίνουν προοπτική στην αδιάσπαστη συνέχεια και συγχρόνως να είναι το προανάκρουσμα της ερχόμενης (ή μήπως ήδη εδώ;) νέας δημιουργίας. Μιας δημιουργίας η οποία εμβολιάζει το μέλλον με στοιχεία παραδόσεως και συγχρόνως δημιουργεί νέα πρωτοπόρα ρεύματα πολιτικής σκέψεως, επιστημονικής προόδου, πνευματικής και καλλιτεχνικής δημιουργίας. Ο προτεινόμενος συγκερασμός υπαρχόντων λογικών συμβάσεων με το όραμα ενός άλλου δρόμου, εθνικού και ανθρώπινου, με τα εργαλεία και τα μέσα τού σήμερα αλλά και με τη δημιουργία νέων, με ορθολογισμό αλλά και πίστη, με βελτιοδοξία και ακλόνητη βούληση να οδηγήσει σε μια Νέα Ελληνική Πολιτεία, είναι εφικτός σκοπός.

Ο Εθνομελλοντισμός δεν ταυτίζεται πολιτικά με άλλα κινήματα αν και εγκολπώνει με επιλεκτικό τρόπο στοιχεία τους δημιουργώντας – όπου υπάρχει κοινή βάση – οσμώσεις ή εξελίσσοντας κάποια από αυτά ώστε να απαντούν στις προκλήσεις του μέλλοντος. Δεν φιλοδοξεί να γίνει απλώς ο χώρος υποδοχής και μετάπλασης σπερμάτων ιδεών και υπαρχόντων πολιτικών πρακτικών αλλά να γίνει χώρος δημιουργίας νέων αντιλήψεων, σκέψεων και πολιτικών και να προτείνει τον τρόπο μεταβάσεως προς αυτά με σκοπό την βελτίωση του μέλλοντος των εθνών, των κοινοτήτων και φυσικά των κοινωνιών και των ανθρώπων τους, σε ένα ραγδαία μεταβαλλόμενο παγκόσμιο περιβάλλον και με ανοιχτές τις προκλήσεις τού διαστήματος.

Εδράζεται στις ιδέες και στις πρακτικές τής εθνικής συνέχειας και της εθνικής συνειδήσεως και οραματίζεται ένα μέλλον ομαλής – κατά το δυνατόν – συνυπάρξεως των εθνών βάσει συγκεκριμένων αξιών, όρων, προϋποθέσεων και κανόνων, χωρίς όμως να παραγνωρίζει το συγκρουσιακό ενδεχόμενο τόσο των διαφορετικών εθνών όσο και των διαφορετικών προσωπικοτήτων ή ατομικοτήτων. Η αναγκαία ισχύς δεν ερμηνεύεται ως αυτοσκοπός αλλά ως απαραίτητη προϋπόθεση αναπτύξεως. Διότι η εθνική επάρκεια οδηγεί σε εθνική απελευθέρωση. Αυτό ενδεχομένως να σημαίνει συγκρουσιακές καταστάσεις και στο στάδιο της μεταβάσεως. Όσοι (είτε εντόπιοι είτε ξένοι) στερούν από το έθνος την δυνατότητα αυτάρκειας, αυτονομίας, αυτοδυναμίας και ανεξαρτησίας, όσοι στερούν από τους πολίτες το δικαίωμα της εθνικής και κοινωνικής χειραφετήσεως στο πλαίσιο τής χωρίς εκπτώσεις εθνικής συνέχειας, όσοι στερούν το δικαίωμα της λύσεως των εθνικών θεμάτων στη βάση της αναπτύξεως και της αξιοπρέπειας δεσμεύοντας την προσπάθεια με «ανοιχτά θέματα» και «δουλείες» που υπονομεύουν την εθνική αξιοπρέπεια και την αναπτυξιακή πολιτική, πρέπει να κατανοήσουν πως είναι οι ηθικοί υπεύθυνοι των οποιωνδήποτε συγκρούσεων. 

Μεθερμηνευόμενον: οι οπαδοί της παγκοσμιοποιήσεως, του διεθνισμού, του νεοφιλελευθερισμού και κάθε αντίστοιχου «-ισμού», θεωρούνται υπονομευτές τής ειρηνικής προθέσεως του Εθνομελλοντισμού. Σε αυτή την περίπτωση, όπου αποτύχει το όπλο τής διπλωματίας, θα πρέπει να υπάρχει μεγίστη ετοιμότητα να χρησιμοποιηθεί η διπλωματία τού όπλου (για τους εξωτερικούς επιβουλείς). Η ισχύς είναι μέσον επιτεύξεως εθνικών στόχων τού παρόντος και – κυρίως – του μέλλοντος.

Στον Εθνομελλοντισμό, επιδιώκεται η αλλαγή τού τρόπου κυβερνήσεως αλλά σταδιακά και εφ’ όσον οριστούν συγκεκριμένα μεταβατικά στάδια με υλοποιήσιμα χρονοδιαγράμματα, εντός των οποίων θα μετατοπίζονται τα υπάρχοντα μείγματα πολιτικής και διαχειρίσεως προς το κέντρο βάρους της νέας πολιτικής που ευαγγελίζεται ο Εθνομελλοντισμός. Εάν η βούληση, η προσπάθεια, οι συνθήκες, οι συγκυρίες και οι νέες ασκούμενες πολιτικές επιτρέψουν την επιτάχυνση της διαδικασίας ριζικής αλλαγής τής λογικής για τον τρόπο και την κατεύθυνση της κυβερνήσεως σε νέα κατεύθυνση εθνική (η οποία δεν θα επιδέχεται διαφορετικές ερμηνείες αλλά θα προσιδιάζει στα υπό του Εθνομελλοντισμού επιδιωκόμενα) αυτό είναι αποδεκτό και συμβατό με τη σκοποθετική τού Εθνομελλοντισμού. Το ριζικά διαφορετικό σχέδιο θα προσεγγιστεί σταδιακά και ήπια. Οι επαναστατικές δυνάμεις μπορούν να διοχετεύσουν την επαναστατικότητά τους στην διαδικασία συγκεκριμενοποιήσεως και επιταχύνσεως της μεταβάσεως στο νέο στόχο. Διότι η επαναστατικότητα που στηρίζει τον Εθνομελλοντισμό, στην πραγματικότητα στηρίζει την ακύρωση του παρόντος κατεστημένου και την κατάργηση ενός φθαρμένου, διεφθαρμένου και σε λάθος κατεύθυνση συστήματος, συνεπώς δικαιολογεί την ουσία του όρου επανάσταση. Κατάργηση του σάπιου κατεστημένου και της παρακμής υπό του Εθνομελλοντισμού δεν σημαίνει αντικατάσταση του συστήματος με ένα αντισύστημα ή ένα νέο σύστημα αλλά ίδρυση και λειτουργία μιας νέας «οργανικής οντότητας» η οποία θα έχει τη δυνατότητα να είναι ζώσα, εύπλαστη, αενάως μεταπλασσόμενη και ακμάζουσα, δηλαδή δεν θα είναι «σύστημα». Έτσι, μπορούμε να ομιλούμε για επανάσταση χωρίς βία, για πολιτική, επιστημονική, πνευματική και καλλιτεχνική επανάσταση.

Η εθνική και προσωπική αξιοπρέπεια, η ευτυχία και η ποιότητα ζωής είναι κεντρικοί σκοποί του Εθνομελλοντισμού. 

Απαντούν επαρκέστατα και αντεπιτίθενται με προτάσεις ενός νέου τρόπου ζωής στην ενιαία παγκόσμια κοινότητα των ηγουμένων ομαδώσεων (λόμπι) που ζουν και λειτουργούν εις βάρος εθνών και λαών. Απέναντι στην καταστροφή τής βιοποικιλότητας, απέναντι στον μεταλλαγμένο ψυχικά, πνευματικά και σωματικά άπατρι αντάνθρωπο, προβάλλεται ο «ελληνικός τύπος» ανθρώπου, γέννημα του τόπου του, συνεχιστής της ιστορίας του, των ηθών, των εθίμων και των παραδόσεών του, της πίστης του και της σύνολης ταυτότητάς του, ο οποίος ζει και δημιουργεί στην κοινότητά του εντός τού έθνους του, εναρμονισμένος με την φύση και το περιβάλλον του, με ελευθερία προσώπου, με ανυπέρθετα δικαιώματα επιλογής. Βουλησιοκράτης, ηρωικός, εθνικά αλληλέγγυος, βελτιόδοξος, δημιουργικός, ελεύθερος. Με δυο λόγια: Εθνομελλοντιστής.

Ο Εθνομελλοντισμός ήταν γυρίνος.

Τώρα είναι βάτραχος.

Περιμένει να τον φιλήσεις να γίνει πρίγκιπας!

Γεώργιος Σαγιάς