Αθλητισμός και Ελλάδα (του Γιώργου Τσιτώνα)

«Παλαιστές του Παγκρατίου». Ρωμαϊκό αντίγραφο. Το αρχικό 

σύμπλεγμα αποδίδεται στον Κηφισόδοτο   τον νεότερο, 

γιο του Πραξιτέλη (Φλωρεντία)   

                                             

Υπερηφάνεια, πείσμα, ξεροκεφαλιά; Ασίγαστη φλόγα υστεροφημίας, μοναδικός ζήλος να διακινδυνέψει τα πάντα για την πρωτιά, άγνοια κινδύνου; Ποιος άραγε ο λόγος που παρακινεί τον Έλληνα ανά τους αιώνες να μεγαλουργεί κόντρα σε κάθε πιθανότητα, αψηφώντας λογική και δεδομένα, προτάσσοντας στήθη με χαμόγελο, βροντοφωνάζοντας «Μολών Λαβέ»;     Όχι απλά «Έλα να τα πάρεις» αλλά «Αν ΤΟΛΜΑΣ, έλα να τα πάρεις» !! Η απόλυτη Πίστη στην Δύναμη της Φυλής!!  

   Τα παραδείγματα Ελλήνων που ξεπέρασαν εαυτούς μένοντας στην Ιστορία με τα κατορθώματά τους, φωτίζοντας τον τραχύ και δύσκολο δρόμο του Κλέους κυριολεκτικά είναι αμέτρητα, αν σε κάποιο παράλληλο σύμπαν έβαζαν στα Ελληνικά σχολεία σχετικό

μάθημα φουσκώνοντας τα στήθη των παιδιών μας υπερηφάνεια, θεωρώ ότι μια γενιά θα ήταν αρκετή για να αναλάβει –ξανά- τα παγκόσμια ηνία ο Ελληνισμός των Ιδανικών, των Αξιών, της Τιμής.. 

  

ο Αρριχίων

Ένα από τα φωτεινά αυτά παραδείγματα αυταπάρνησης και μάχης μέχρις εσχάτων υπήρξε και ο Αρραχίων ή Αρριχίων ο Φυγαλεύς, φημισμένος Ολυμπιονίκης στο πλέον απαιτητικό Παγκράτιο Αγώνισμα, δις νικητής στις Ολυμπιάδες του 572πχ και 568πχ!

   Το 564πχ πήρε μέρος στην 3η κατά σειρά Ολυμπιάδα, στο ίδιο πάντα αγώνισμα, όπου αρνούμενος να εγκαταλείψει τον αγώνα –ξεψυχώντας σε λαβή πνιγμού- ανάγκασε τον αντίπαλό του Μύσκελον τον Κροτωνιάτη σε εγκατάλειψη, με τους Ελλανοδίκες να τον ανακηρύττουν νικητή μετά θάνατον!!  Βρείτε μου ΕΝΑ παρόμοιο έστω περιστατικό στην παγκόσμια Ιστορία…

 

Παγκρατιαστής σε στάση μάχης,
ερυθρόμορφος αμφορέας, 440 π.Χ.
Κρατική αρχαιολογική συλλογή
Μονάχου(...!) 

  Για το συγκεκριμένο περιστατικό ο Παυσανίας γράφει: “ Αγωνιζόταν με τον τελευταίο αντίπαλο για τον κότινο, όταν αυτός έπιασε με τα πόδια του τον Αρραχίωνα και του έσφιξε το λαιμό με τα χέρια του, ο δε Αρραχίωνας του έσπασε ένα από τα δάκτυλα του ποδιού του. Ο Αρραχίων πέθανε πνιγμένος μ΄αυτό τον τρόπο αλλά την ίδια στιγμή ο αντίπαλός του παραδόθηκε εξαιτίας του πόνου του στο δάκτυλο”, ο δε  Φιλόστρατος αναφέρει: “Ο αντίπαλος του Αρραχίωνα, έχοντας ήδη πιάσει τη μέση του με σκοπό να τον τελειώσει, είχε ήδη περάσει το χέρι του γύρω από το λαιμό του άλλου για να διακόψει την αναπνοή του, ταυτόχρονα πίεζε με τα πόδια του ψηλά του πάνω στους προσαγωγούς του Αρραχίωνα και πέρασε τα πόδια του χαμηλά πίσω από κάθε γόνατο του αντιπάλου”. Κατά τον Φιλόστρατο, η άρνηση του Αρραχίωνα να εγκαταλείψει τον αγώνα παρά τη δύσκολη θέση στην οποία βρισκόταν -και η οποία τελικά του κόστισε την ζωή- οφείλεται σε παραίνεση του προπονητή του, Ερυξία, ο οποίος μετά την νίκη του αθλητή του αναφώνησε: “ Καλόν εντάφιον το εν Ολυμπία μη απειπείν”, δλδ “Τι ευγενής επιτάφιος, δεν νικήθηκε ποτέ στην Ολυμπία!”  

Σ.σ. Το όνομα του αντιπάλου του Αρραχίων αναφέρει ο ακαδημαικός, στρατηγός ε.α. Αχχιλέας Τάγαρης, τόσο ο Παυσανίας όσο και ο Φλάβιος Φιλόστρατος δεν αναφέρουν το όνομα του αντιπάλου του. Δυστυχώς ο κ. Τάγαρης δεν είναι πλέον εν ζωή ώστε να αναζητήσω την πηγή του, αναφέρω ως εκ τούτου το όνομα του Μύσκελου με κάθε επιφύλαξη.

Γιώργος Τσιτώνας